Ik ga het weer proberen!

Wauw, ruim drie jaar geleden alweer!
Om precies te zijn is het 3,21 jaar of 38,60 maanden of 167,71 weken of 1.174 dagen. Kan nog gedetailleerder gaan rekenen maar daar ben ik te lui voor 🙂 .
Ik ga nu ook niet beloven dat mijn blog gedrag beter gaat worden maar ik wil het echt gaan proberen.

Waarom wil ik het weer gaan proberen?
Ik wil weer lekker van mij af kunnen schrijven, gewoon lekker mijn gedachten weer via mijn vingers en toetsenbord kwijt in een blog zoals ik jaren heb gedaan.
Ook werd ik de afgelopen jaren heel af en toe benaderd met de vraag wanneer ik de draad weer op zou gaan pakken, bijvoorbeeld mensen die de verhalen over de dieren altijd wel interessant en/of vermakelijk vonden,  of mensen die net als ik van fotografie houden of gewoon mensen die het fijn vinden om gewoon lekker wat te lezen.
Het fotograferen is bij mij de laatste jaren bijna helemaal stil gaan liggen, de glans ging er van af en je hebt het idee dat je zo’n beetje blijft hangen en weinig nieuws meer hebt.
Maar wie weet als ik weer wat meer ga schrijven dat het dan ook weer meer gaat kriebelen om wat meer foto’s te gaan schieten, ik vind het meestal net dat stukje wat een schrijfsel wat extra’s geeft.

Wat ik komende tijd ga schrijven?
Ik heb nog geen idee, ik vind het namelijk rete moeilijk om weer te gaan beginnen!
*Voelt weer een stukje “alles moet perfect” naar boven komen en weet gelijk ook weer wat mij soms nekt*
Moet goed komen!!!

Liefs Ivon .

P.S Ik heb de header boven in in ieder geval vernieuwd!

Eindejaar blog 2012

Ondanks dat mijn schrijvers gehalte zeer laag ligt heb ik wel zin om even terug te gaan blikken op het afgelopen jaar zoals ik voorgaande jaren, op vorig jaar na dan, altijd even deed.
Vorig jaar sloten wij een heel naar jaar af en wensten we elkaar dan ook een jaar met rust en liefde toe, begin 2011 stond ons huwelijk op springen en hebben we keihard geknokt om ons zelf en elkaar weer terug te vinden en lieten we 9 november onze 19 jarige poes inslapen, bijna eind november werd Eric zijn zus uit het leven gerukt en 10 december moesten we ook nog eens plotseling afscheid nemen van onze May-Lee.

2012 stapten we dan ook heel onzeker en moe maar wel met goede hoop dat het dit jaar beter zou gaan binnen.
We stapten ook met een nieuw gezinslid binnen, May-Lee liet bij haar overlijden 8 pups van 7 weken oud achter waarvan 1 bij ons zou blijven en dat is Lolita.
Dat betekende dus pup cursus (waar 7 januari al mee begonnen werd) al viel Anja de derde week van cursus al voor mij in, want Eric en ik moesten zo nodig een lang weekeindje samen weg , zaaaaaaaalig!

In februari was het een spannende maand voor Kyara, ze had cito toetsweek van groep 8 en de open avonden van het voortgezet onderwijs kwamen.
Na een bezoek aan het Griendtsveen VMBO LWOO kwamen we daar heel enthousiast vandaan en werd besloten om Kyara daar te gaan aanmelden.
Ook hadden Eric en ik regelmatig contact met onze hypotheek adviseuse om alles even te checken  of er nog dingen veranderd konden worden.
Dit bracht ons een financiele meevaller waardoor we nu  genieten van een nieuwe keuken.

In maart bespraken we aan de hand van de keuken offerte weer een offerte over de hypotheek en besloten we de hypotheek te gaan laten oversluiten en de keuken door te laten gaan. Er kon dus ingemeten worden en de laatste details besproken worden van de keuken.
24 Maart beviel Djeena, de Rottweiler van Anja en mocht ik helpen. Een geweldige ervaring om die bevalling mee te maken, zo anders dan van May-Lee.
31 Maart hadden Lolita en ik pup cursus examen, het ging goed en we slaagden !

In April waren Kyara en ik jarig, ik als eerste op de zesde en Kyara op de 23^ste.
De hele buurt mocht meegenieten van mijn 40^ste verjaardag, Loraine en haar vriend hadden flink hun best gedaan om het te laten opvallen met een spandoek met slingers en ballonnen in de voor tuin.
Ik voelde mij wel ontzettend jarig! Die dag ben ik flink verwend met veel visite en leuke cadeautjes!
Ook Kyara had een leuke twaalfde verjaardag, paar dagen ervoor mocht haar slotjes beugel er eindelijk uit!
Ook hadden we in April een afspraak bij de notaris om de hypotheek officieel te laten veranderen.

In mei werd onze oude keuken gesloopt en zijn we zoet geweest met tegels bikken en moest het water en elektra iets aangepast worden.
Verder verliep deze maand op puber/ouder gebied niet helemaal lekker, maar dat houd ik verder privé net als andere momenten van 2012 daarover ;-).

Vanaf begin juni kon de nieuwe keuken ingebouwd worden en heeft mijn vader ons daar heel veel bij geholpen, ik vond het ook wel heel gezellig klussen samen met mijn pappie 😀 . De grote klus hebben we daarna dan ook gezellig afgesloten met een etentje met natuurlijk ook mijn moeder erbij.
Eind juni ben ik samen met een vriendin 3 dagen naar Maastricht geweest. We gingen er naartoe voor het concert van Andre Rieu die echt geweldig was om mee te maken, maar we hebben ons verder ook wel vermaakt met de bioscoop en wat winkelen :-D.

Juli was de maand van de BBQ, het feestje waar we ongeveer elk jaar naar uit kijken met  thema Back to theFuture. Veel werk aan voorbereiding maar uiteindelijk weer super geslaagd en leuk terug blikken op www.bbqmiddelbos.nl .

Ook had Kyara deze maand haar afscheid van groep 8, met een leuke musical,  disco en een nacht slapen op school. Zucht wat wordt ze groot!
De laatste week van juli begon zowel haar vakantie als die van Eric, die van Loraine was al een week eerder begonnen.

In Augustus zijn we dan ook met z’n viertjes een week op vakantie gegaan in Vijlen, vlakbij Vaals in Limburg. Van deze provincie hebben we nog lang geen genoeg, er zijn zoveel mooie plaatsen te bezoeken! Ook zijn we nog een dagje vanuit daar naar Luxemburg geweest.
Drie dagen na thuiskomst werd Loraine alweer 15 jaar, we hebben dit met een flink brandende zon in de tuin gevierd. Helaas zat de vakantie van Eric er al weer op.
De meiden hebben nog even lekker vakantie door gevierd t/m begin september.

Begin september begint een wortelontsteking in mijn mond mij flink te plagen, gelukkig kon ik dezelfde dag nog naar de tandarts net 1 dag voordat ik met Gert-Jan naar het concert van Coldplay zou gaan met pijnstillers bij de hand.
Het concert was super indrukwekkend, al hoop ik het concert nog een keer zonder pijn  te mogen meemaken! Gelukkig heb ik de radio opname nog die live uitgezonden werd op dat moment en een dvd met cd van de tour.
Ik begin naarmate de maand vordert  mij weer minder goed in mijn vel te voelen, ondanks mijn medicijnen hakt het najaar gevoel wel flink op mij in.
Vermoeidheid en moeite om dingen aan te pakken komen weer in beeld, ergens ben ik niet depressief maar voel ik mij schuldig dat het mij overkomt wat weer een negatief gevoel geeft. Ik blijf er moeite mee hebben en ben ieder jaar dan ook wel boos op mijn eigen geest en lichaam!
Gelukkig weet ik dat het in het voorjaar wel weer bij trekt 😉 .
En een pluim voor mezelf, hoe moeilijk en rot ik zulke maanden soms zie en voel… Ik heb mijzelf er wel aan toe gezet om te gaan stoppen met roken!
10 september was mijn eerste sigaret loze dag en nu 3 maand, 2 weken en 6 dagen later heb ik nog steeds geen sigaret meer gerookt!

Oktober is de maand van de verjaardagen en dus bezoekjes brengen maar ook ontvangen. We hebben Eric zijn 42^ste verjaardag gevierd en ook de eerste verjaardag van Lolita valt op deze dag :-D.
Ook wordt ik gevraagd voor de eerste oplage van hondenmagazine Hondenzaken een stuk te schrijven rondom Lolita en met stukje over May-Lee.
Er is haast bij want begin november is de bedoeling dat hij van de pers komt rollen.

3 November rolt het blad dan ook vers van de pers en 9 november mag ik hem met eigen ogen in mijn eigen handen bewonderen.
Ik vind het een  hele mooie magazine en ben ook wel beetje trots op mijn eigen stukje die er in pronkt met een super mooie foto die Aileen deze zomer van haar geschoten heeft!

De rest van de maand verloopt rustig op de 26^ste na, dan bevalt Jo-Linn de cavalier van Anja van twee teefjes.
Ook bij deze bevalling ben ik aanwezig, ik hoop namelijk dat er een teefje geboren zal worden die uiteindelijk bij ons thuis zou komen.
Maar 1 van de twee teefjes haalt het niet ( was ook heel erg klein bij de geboorte ) en ik heb geen “dit is ze” gevoel bij het andere teefje.
Mijn voorkeur ging al uit naar een drie kleur en er werden Blenheimpjes geboren.

En dan zijn we in de maand December gerold, de eerste dagen van deze maand was ik wat grieperig maar dat duurde gelukkig niet heel erg lang.
Sinterklaas viel ons land weer binnen en verwende Lolita met cadeautjes dankzij twitter :-D.
Toen hij weg was hebben we natuurlijk zo snel mogelijk de kerstboom in de kamer neer gezet en de boel versiert zodat we gezellig de kerstdagen in sfeer konden door brengen in huis.

En heerlijk, Eric heeft sinds lange tijd eindelijk weer eens vakantie met kerst en oud en nieuw! Na de kerstdagen waren we de kerstversiering eigenlijk ook wel weer zat dus afgelopen dagen hebben we die al opgeruimd op de kerstkaarten na :-D.

Morgen is het alweer oudejaarsdag, voor de verandering ga ik niet de oliebollen bakken maar Eric! Mijn zusje komt traditiegetrouw ook bakken en zo ik begrepen heb mijn moeder dit jaar ook om appelflappen te bakken.
Ze bakken in de garage, dus in huis zullen we geen stank hebben ervan .
We zullen het jaar gezellig met ons gezin uit gaan zitten bij Roel en Anja thuis en nemen een lading oliebollen mee, mjammjam!!!!

2012 was weer een bewogen jaar. Een jaar wat mij heeft laten zien en voelen hoe moeilijk opvoeden kan zijn maar ook hoe fijn het is dat Eric en ik samen opvoeden en op 1 lijn zitten.
Gelukkig heeft bijna alles zijn positieve kant en kan ik nog steeds zeggen dat ik blij ben met twee mooie dochters en  mijn kanjer Eric waar ik heel veel van hou ❤ .
Thx vrienden, vriendinnen, familie, buren, twitter, facebook en blog vrienden voor alle dingen die we met elkaar kunnen delen en alle adviezen en hulp enz enz enz!

Herfst

Ik ben inmiddels alweer een maand gestopt met roken!
Wat een maand alweer? Ja alweer een maand……sjeeeh waar blijft de tijd! 😉
Het kost mij tot nu toe eigenlijk weinig moeite om van die vieze nicotine/teerstokjes met wat gemalen tabaksplantjes af te blijven.
Tuurlijk merkte ik wel wat afkickverschijnselen, ik sliep bijvoorbeeld de eerste 2 weken gigantisch onrustig en weinig maar dat lijkt inmiddels alweer eeuwen geleden.
Ik ben er geestelijk wel steeds minder mee bezig, het is nu niet meer dat ik op de wat voor mij toen rookmomenten waren nu na denk van jeetje wat moet ik nu dan?
Ik heb vorige week gek genoeg nog wel gedroomd dat ik ergens een sigaret aan nam en een diepe hijs nam en tegelijkertijd paniek want was even vergeten dat ik gestopt was!
Ik wist in mijn droom niet hoe gauw ik die sigaret uit moest drukken en weg te gooien en voelde me gelijk diep schuldig dat die ene hijs eigenlijk best wel lekker was!
Manlief E is inmiddels ook al bijna 3 weken van het roken af! Echt ik ben zo ontzettend trots op hem dat hij dit doet!
Ook dochter L en haar vriend zijn morgen een maand van het roken af, super goed!
Jongste dochter K zegt er nooit aan te willen beginnen en de rest van haar leven te kunnen zeggen dat ze het zelfs nooit geprobeerd heeft, wat willen we nog meer?

We zitten inmiddels weer vol op in de Herfst, kortere dagen dus laat licht en vroeg weer donker.
Mijn lichaam weet dat, het wil weer langer slapen en de energie is sneller op als ik probeer vroeg op te staan.
Als je moe bent ben je minder actief en heb je dus meer tijd om te piekeren en voel je je juist dan weer daar schuldig over dat je minder actief bent en ja hoor voor je het weet zit je weer in een kringetje waar je niet in wilt zitten!
Een eeuwig gevecht dus maar ik heb besloten mijn lichaam gewoon dan de ochtend bijvoorbeeld een uur extra rust te gunnen en mij er niet meer druk en schuldig over te gaan voelen en daarna gewoon fris het huishouden in en de andere dingen.
Ik merk ook dat het huishouden nu in ieder geval weer soepeler verloopt en niet zo’n hoge berg meer is. Zoals nu ook, zit ik relaxt te typen terwijl ik net lekker een cake gebakken heb, de keuken weer lekker opgeruimd en schoon en vanmorgen weer lekker met de hond op de dijk heb gelopen.
Ik gun mijzelf deze momenten van ontspanning, zalig!
Veel meer mensen zouden zichzelf rust en ontspanning moeten gunnen terwijl ze daar dan ook van genieten!  Vaak ontbreekt er of rust/ontspanning of het genieten.
Wat heb je aan al die druk op je zelf te leggen van druk, druk, druk terwijl morgen je leven voorbij kan zijn?

De cake is inmiddels een beetje afgekoeld, ik ga er zo heerlijk een plakje van smullen met een heerlijk kopje thee erbij. Daarna ga ik weer even rustig aan de slag met wat huishoudelijke dingetjes.

Het leven veranderd pas als je bij jezelf begint

Het leven veranderd pas als je bij jezelf begint !

Een zinnetje die vandaag in mijn hoofd blijft hangen, een zin die ik zojuist naar mijn tante (die voor mij meer aanvoelt als 1 van mijn beste vriendinnen) via facebook stuurde.
“Je gaat hem vinden! En dan ga ik jou steunen als je het moeilijk vind! We can do it! Het leven veranderen begint bij je zelf :-).”
Ok ik heb de zin iets aangepast maar de kracht erachter heeft dezelfde betekenis.

Een week en een dag geleden ben ik gestopt met roken.
Het ging niet van het ene op het andere moment, ik liep er al een poosje mee om te gaan stoppen maar zoals iedere roker weet, ga je eerst een geschikte datum zoeken om te stoppen en dan duurt het al gauw een poos.
Acht weken geleden zaten E en ik samen met onze oudste L bij de huisarts, een iets verwijfd pratende man waarvan L en ik eerst dachten dat hij homo was maar waar ik inmiddels van weet dat hij een dochtertje van 3 jaar heeft dus nu houden we het op een Amerikaan die al jaren in Nederland woont of zo.
Een week voor het doktersbezoek was ik al met L naar de assistent geweest waar ze een longblaastest moest doen omdat ze het nog al regelmatig benauwd had.
Dus al voorbereid op wat komen zou zaten we bij de huisarts.
Ik wilde dat E ook mee ging, want ik had geen zin om alleen op de kop te gaan krijgen over rookgedrag en dat we het ook nog eens toe lieten dat de oudste sinds een jaar rookte.
Bedoel, is het tegenwoordig al  niet gauw dat alles op roken gegooid wordt door huisartsen? En ik ben al een gevoelig typetje die zich al snel aangesproken en schuldig voelt.
Maar goed het onderwerp roken werd inderdaad aangesneden. Best wel raar, je luistert naar een uitleg en informatie die je niet vreemd in je oren klinkt en toch besluit je op dat moment om er nu eens serieus wat aan te gaan doen.
We beloven de huisarts er serieus over na te gaan denken en dat we L willen stimuleren om ook te gaan stoppen met roken.
Alleen op deze manier zou ze minder last van astma hebben en zouden medicijnen beter hun werk gaan doen. En zelf zat ik al steeds vaker weer te denken waarom ik nog rookte.

Ik ben in het verleden iets van 3 keer gestopt, hield het ook met gemak anderhalf jaar vol en twee keer begon ik weer tijdens een vakantie wanneer we gezellig buiten zaten en bij mij ineens de zin in een sigaret omhoog kwam omdat manlief met anderen “gezellig” samen zaten te roken. In mijn hoofd kwam op dat moment ook totaal geen doe dat nou niet stemmetje, ik stak er gewoon 1 sigaret op maar werd helaas niet misselijk of raar in mijn hoofd.
Daar had ik namelijk dan wel weer op gehoopt, zodat ik na een paar hijsjes de sigaret weer zou gaan uitdrukken en het roken verder wel zou gaan laten.
De derde keer dat ik weer begon was tijdens een behoorlijke schok, onze zwager was patsboem verongelukt op zijn motor. Inmiddels 7 of 8 jaar geleden maar ik herinner mij het nog als de dag van gisteren.
Schoonzus en twee dochters bleven ineens echtgenoot en vaderloos achter en dan moesten we het nieuws allemaal ook maar accepteren met wat eigendomsspullen want zwager konden we allemaal beter niet meer gaan zien. Zijn lichaam had behoorlijk vlam gevat.
Dus tijdens dat nieuws, stak ik met een trillende handen een sigaret op terwijl ik met andere verslagen familieleden buiten stond.
Ik ben toen blijven roken tot een week en een dag geleden.
Anderhalf jaar geleden toen E en ik in een huwelijkscrisis zaten en besloten voor onze relatie en gezin te gaan vechten, zeiden we al tegen elkaar…”als we dit te boven komen moet stoppen met roken helemaal makkelijk gaan lukken.”
We gingen in relatietherapie, behoorlijk pittig, 4 maanden lang elke vrijdag van 9 tot 16.00 geconfronteerd worden met vooral jezelf om er achter te komen waarom je zo bent als je zo geworden bent. Het was voor mij een enorm gevecht om het verleden weer tegen te komen waarvan je een hoop vergeten was of niet meer wilde herinneren.
Ik heb me altijd sterk opgesteld, glimlach en met mij gaat alles prima…ik kan de hele wereld wel aan!
Vanaf het moment dat ik in de spiegel moest kijken leek er helemaal niets meer van al dat sterke over te zijn.
Eenmaal eerlijk tegen mezelf en huisarts en therapeuten vocht ik al ontzettend lang tegen depressies en door het besef vervaagde alle vaste grond onder mijn voeten vandaan.
Ik sliep niet meer en was doodmoe van het denken, heb uiteindelijk er aan toe gegeven dat ik medicijnen nodig had om de pieken en dalen wat rustiger te maken in mijn hoofd.
De therapie en medicijnen heeft mij uiteindelijk sterker gemaakt maar ook veel breekbaarder.
Niet negatief breekbaar, maar ik ben gewoon een huilebalk geworden omdat ik nu emoties toe laat waar vroeger een dikke muur bleek te zitten.
Door dingen nu beter te voelen ben ik in bepaalde opzichten ook onzekerder geworden, wanneer doe ik iets goed en ben nog steeds bang mensen tekort te doen.
Ik kan nu wel steeds beter aangeven waar mijn Ho en stop zit.
Maar goed ik dwaal af (daar ben ik ook heel goed in 🙂 ), ik hoopte na de therapie mij dus herboren, nieuw en fris te voelen en zo inene tjakkaaa ik stop met roken te kunnen roepen.
Maar ik ben er nu wel achter dat het niet qua gevoel zo gaat, genezen , accepteren is een proces wat tijd nodig heeft.
De therapie was achter de rug maar je gewone leven gaat natuurlijk ook door!
Je hebt samen ook twee dochters die er zijn.
Het viel dan ook niet mee toen we begin november vorig jaar onze geliefde poes Malloot moesten laten inslapen na 19 jaar steun en toeverlaat van haar gehad te hebben.
Twee weken later overleed zeer plotseling E zijn zus op 49 jarige leeftijd wat een behoorlijke schok gaf.
Twee weken daarna overleed onze hond May-Lee terwijl ze net een nestje pups van 7 weken oud had. En dat de niet goedlopende relatie tussen schoonzusje/broertje en mij ook nog eens bovenop kwam was voor mij de druppel.
Probeer dan nog positief te voelen!
Gelukkig hebben wij gewoon ontzettend lieve familie en vrienden die ons te allen tijde gesteund hebben en liefde hebben gegeven, en dankzij hun konden we ook gewoon weer verder.
Ook de meiden hebben er onder te lijden gehad van alles van het jaar 2011 en hebben niet de gemakkelijkste leeftijd om zomaar overal mee overweg te kunnen.
Ook voor dit soort situaties zijn wij niet te koppig om hulp te vragen, je wil ze zoveel mogelijk beschermen en leren over het goede en het kwade wat er op de loer kan liggen.
Poehhhhh , kinderen groot brengen en opvoeden is een grote verantwoordelijke klus. Geen beschrijving in een boekje die je kunt op volgen zodat alles goed verloopt. Het is 1 grote puzzel met kleine stukjes, de ene keer pas je het ene stukje zo in het andere en de andere keer ben je tig keer aan het passen, draaien en meten en leg je het even aan de kant in de hoop dat je het goede stukje zo ineens helder ziet liggen.

Maar terug komende op stoppen met roken en het juiste moment….die bestaat gewoonweg niet. Het leven is een reis met heuvels en dalen en zo nu en dan een rustig vlak stukje.
En heb ik die sigaret daar nou zo voor nodig?
Ook niet rokers overleven die reis met heuvels, dalen en vlakke rustigere stukjes en wat moet het een genot voor ze zijn om niet steeds dat snakkende gevoel te hebben die je als roker tussen de sigaretten door hebt. En dat je dus een sigaret nodig hebt om dat onrustige te kunnen temmen.
Ik geef toe, ik heb het stoppen met roken na het doktersbezoek van 8 weken geleden nog wel even uitgesteld.
Eerst nog met vakantie en nog naar een concert van Coldplay en daarna alle rookwaren aan de kant.
Ik had daarna nog rustig tientallen feestjes en gelegenheden kunnen opnoemen om het stoppen te kunnen gaan uitstellen maar dat heb ik niet gedaan.
Afgelopen ermee, geen smoesjes meer en gaan met die banaan.

Ik ben wel heel erg gek op steun en aanmoedigingen al zal ik het stoppen zelf moeten doen, daarom heb ik het vanaf dag 1 al laten weten aan al mijn vrienden en familie waar ik zoveel van hou :-).
Dochter L is 1 dag na mij gestopt en manlief E heeft nu hulp door middel van medicatie en zal na a.s donderdag geen sigaret meer aan raken.(Gaan we van uit he! ;-))
Een vriend van mij is inmiddels aangestoken door mijn wilskracht en gaat stoppen zodra zijn sigaretten op zijn en mijn tante die er ook al een poos over zit te denken, zie ik zeer binnenkort ook zekers wel stoppen!
Want………………

 

“Het leven veranderd pas als je bij jezelf begint !”

 

Cats who love a dog <3

Een goedmakertje omdat ik mijn blogs zo ontzettend slecht bij houd momenteel!
Hoop echt binnenkort weer de feeling te hebben om weer verhalen bij te gaan houden hoor!
Maar goed, voor nu: Enjoy ! 🙂

Memories aan May-Lee

Video

Maanden lang niet kunnen schrijven op de blog, kon de juiste woorden niet vinden maar wil graag verder met mijn blog omdat het leven ook verder gaat.
Dit filmpje zegt denk ik wel genoeg!

Veel te jong

Een paar dagen geleden kregen wij vreselijk nieuws te horen, Eric zijn zus, mijn schoonzus, de tante van onze meiden werd getroffen door een beroerte.
De volgende dag overleed ze op 49 jarige leeftijd, jong, veel te jong.
Haar man en kinderen achter latend die haar nog heel vaak nodig zouden hebben om dingen samen te delen of te vragen.
Vandaag is ze begraven, wij zijn nog steeds aangeslagen en hopen dat onze zwager en de kinderen en ook de ouders ( mijn schoonouders ) de kracht vinden om door te gaan.

Ik heb er verder geen woorden voor.
Rust zacht Zwaantje.

Afscheid

Toen Piwi Ginger in ons leven verscheen schoot er iets door mijn hoofd en niet alleen door de mijne.
Dit is toch geen voorteken dat binnenkort onze lieve oude poes Malloot haar laatste adem zou gaan uitblazen?

Mallootje verscheen voor het eerst in mijn leven in juli 1992 toen ik net 7 maanden op kamers woonde.
Ik ging samen met een huisgenote naar haar tante toe die op een boerderij woonde.
Geen idee waarvoor we daar toen waren maar ik weet nog wel dat we op een gegeven moment even een schuur in gingen waar een poes van hun lag met haar 5 kittens.
Er werd al grappend gezegd van: “Hey wil je een kitten hebben?” en ik was in 1 oogopslag gelijk al verliefd op de lapjesuitvoering die tussen de tijger streepachtige kittens in lag.
“Ze zijn allemaal beschikbaar behalve de lapjeskitten, die willen we zelf houden”.
Bammm daar ging mijn gelukzalige gevoel en voor mij was het gelijk klaar.
Ik kon de lapjes poes niet kiezen? Nou dan wilde ik er helemaal geen 1 want daar had ik niet dat bijzondere gevoel bij gehad bij de eerste oogopslag.
Nee dank je, laat maar zitten!
Ik was er al klaar mee en liep de schuur weer uit naar buiten toe.
Even later zei die tante tegen mij dat als ik echt heel erg graag die lapjes kitten wilde hebben dat ik die dan wel mocht hebben. Ik was toen ook dolgelukkig toen ze dat zei en een paar weken later toen ze groot genoeg waren om de moeder te verlaten kon ik haar dan ook ophalen.
Voor het eerst ging ik “samenwonen” sinds ik mijn ouderlijke huis had verlaten en dat was niet met Eric waar ik toen sinds december 1991 een relatie mee had maar met een bloedmooie lapjespoes!

Ze had gelijk nog geen naam, ik ben een ontzettend moeilijke wat namen verzinnen betreft.
Eric had al geopperd van is Veronicue geen mooie naam? Dit omdat er zowel eric en ivon uit die naam konden.
Maar ik dacht, heh bah wat een kaknaam, das niks voor dit beessie!
Ik ben vaak een mens van de momenten en na een tijdje toen de poes weer eens rare capriolen uithaalde en zijwaards kangaroe springend de kamer in hupste schoot er bij mij uit van sjeeh wat een malloot zeg!
En daarmee werd Haar roepnaam dus Malloot! 🙂

Malloot heeft heel wat andere huisdieren te vriend gehad zoals een hamster die Valentijn heette, een angora konijn die Stamper heette, nog twee hangoor konijnen, een kooikerhond “Dolly”, poes Teddy en May-Lee onze huidige hond en onze 3 kippen en twee konijnen die in de tuin in de ren lopen.
Heeft wat verhuizingen meegemaakt, onze trouwdag, de geboorte van onze twee dochters.
Kortom heel veel verschillende periodes van geluk, verdriet die ik heb gedeeld met haar.
Haar bijnaam was ook moeder overste want we hebben altijd het gevoel gehad dat malloot over ons waakte.
Zelfs in de periode begin dit jaar toen Eric en ik in een moeilijke huwelijkscrisis zaten leek het dat Malloot ons liet weten dat ze niet wilde dat we uit elkaar zouden gaan.

Afgelopen 3 jaren begon Mallootje al wat af te takelen, ze kreeg steeds meer ouderdomskwaaltjes.
Diep in mijn hart wist ik wel dat het niet zo lang meer zou gaan duren dat ik haar zou gaan moeten missen maar ik wilde er niks over horen.
Al een paar keer begon Eric er afgelopen maanden over dat ze naar de dierenarts zou moeten om na te laten kijken en of het nog wel eerlijk was tegenover haar om haar zo door te laten leven.
Waarop ik dan verontwaardigd liet weten dat ze nog best gelukkig was en nog prima naar haar zin had bij ons, ik was als de dood om haar te moeten gaan missen!!!!

Toen Piwi bij ons kwam vier weken geleden accepteerde Malloot hem gelijk, iets wat wij best wel heel erg raar vonden.
Over het algemeen accepteerde Malloot alles wel maar had ze altijd een soort overmacht over zich, zij was de baas en doe niks wat mij niet aan staat of je krijgt een standje van me!
Bij Prius die in maart dit jaar bij ons kwam had ze zeer zekers die houding maar bij Piwi ging ze zelfs aan hem snuffelen en liet ze rustig toe dat Piwi haar besnuffelde en bij haar kwam liggen.

Helaas kampte Malloot toen al behoorlijk met pijnklachten op diverse plaatsen en zag je haar met de dag aftakelen.
Zo kon ze ineens niet meer op de plank springen waar de voer en drinkbakjes staan en zo kon ze geen brokje meer binnen krijgen en moesten we uitwijken naar heel fijn gesneden kipfilet en zelfs dat kreeg ze moeizaam naar binnen.
Een zak met botten werd ze en haar vacht werd er niet mooier op.
Toen Eric twee weken geleden weer voorstelde om naar de dierenarts te gaan en die een mening te vragen over de kwaliteit van Malloots leven wist ik dat ik het nu niet meer tegen zou mogen houden en met lood in mijn schoenen zijn we toen ook heen gegaan met min of meer wetende wat de dierenarts zou gaan zeggen.
Ze is een oude poes en heeft een mooi leven gehad maar ze is moe, ze is op en ze verdiend het niet om nog verder in leven gehouden te worden met pijnstillers.
We spraken af dat ik zou gaan bellen om een afspraak te gaan maken dat de dierenarts bij ons thuis zou komen om Malloot voor eeuwig in slaap te laten vallen.
Ik heb op de terugweg en ’s avonds nog heel wat gehuild en afgevraagd waarom haar hartje er nou niet spontaan mee stopte tijdens haar slaap.
Uiteindelijk na een paar dagen een afspraak gemaakt dat de dierenarts haar op 9 november bij ons thuis zou laten inslapen.
De dag ervoor heeft Eric nog een mooi kistje voor haar getimmerd en zelfs voering er in gedaan, ons Mallootje verdiende het niet om zo in een kuil zand neergelegd te worden en dat haar haren nat en vies zouden worden als ze dood is.
’s Nachts kon ik de slaap niet vatten en ben ik naar beneden gegaan en op de bank gaan liggen met mijn kussen en een warm fleecedeken.
Net alsof Malloot het aanvoelde, ze heeft de hele nacht tegen mij aangelegen op de bank.
De dag duurde aan de ene kant een eeuwigheid en aan de andere kant vloog het voorbij tot de dierenarts er was.
Ze heeft het geweten, haalde nog even een keer fel uit naar mijn arm toen ze een prik kreeg maar was gelukkig ontzettend snel in slaap, zo snel kon je niet afkijken!
Daarna kreeg ze “de” prik die er voor zorgde dat haar hartje stil ging staan en gelukkig ging dat ook super snel.
Ik heb me goed gehouden tot de huisarts me vroeg of het allemaal nog ging en of hij nog wat voor ons kon doen. Kon niks meer uitbrengen en schudde nee terwijl ik Mallootje aaide.
Hij wenste ons veel sterkte en ging weg, toen heb ik Malloot even gefatsoeneerd en in de kist gelegd. Daarna hebben we haar even later begraven in onze tuin, op een plekje waar ze vaak half in de zon en half in de schaduw lag.

Mijn maatje waar ik tot nu toe het langst mee heb samen gewoond is er niet meer, ik mis haar en ze zal voor altijd in mijn hart blijven bestaan.

Foto’s van een uur voor ze de laatste adem uitblies

Piwi Ginger

Vijf dagen voordat May-Lee Beviel van haar pups had ik al een paar keer als ik naar buiten keek een rode kitten zien lopen bij de overburen in de tuin.
Op een gegeven moment ging de Turkse overbuurvrouw erbij zitten en de kleine kitten bleef maar in de buurt ondanks dat de buurvrouw de kitten niet aan haalde want dat durfde ze niet aan vanwege haar zwangerschap.
( Je weet natuurlijk nooit wat voor ziekten een kitten bij zich kan dragen ).

Een uurtje later ging bij mij de voordeur bel en ja hoor de overbuurvrouw bij mij aan de deur of ik ook toevallig wist waar dit katje vandaan kwam.
Maar net als haar wist ik het niet en besloten we dat Amivedi maar ingelicht zou worden dat er een kitten in onze straat rond liep.
Terwijl de overbuuf Amivedi belde had ik de kitten al zonder moeite in mijn handen gekregen en gaf door dat ik het katje wel zolang bij ons in huis zou houden tot de eigenaars hem op zouden komen halen.

Er kwam een oproep van gevonden in de krant te staan maar er kwam geen baasje de kitten ophalen, we waren er inmiddels achter dat het een katertje is.
Na twee weken wachten en geen reactie vonden wij het wel welletjes en hadden we hem natuurlijk al in onze harten gesloten en conclusie getrokken dat hij niet meer opgehaald zou gaan worden.
Hij is nu van Loraine, onze oudste dochter die hem de naam Piwi Ginger heeft gegeven.
We hebben al een dure rekening bij de dierenarts gehad aan medicijnen en hebben hem gelijk ook laten chippen, wij zouden namelijk wel willen weten waar onze kat uit hangt als we hem kwijt zijn geraakt!
Ook heeft Piwi een mooie krabpaal en speeltjes gekregen en kan hij enorm goed met onze andere kater Prius overweg en hopen we dat hij een leuk speelmaatje voor Lolita en May-Lee zal zijn 🙂 .

Update van Honne d’r chaos :-)

Wat erg, wat erg! Mensen die mij op twitter volgen zullen wel zo’n beetje de laatste nieuwtjes rondom mij gevolgd hebben maar mensen die trouw een abonnement op mijn blog hebben en mijn twitter niet volgen zullen wel weer denken dat ik van de aardbodem verdwenen ben!
Sorry voor weer de zware verwaarlozing van mijn blog, iedereen zat natuurlijk vol op in spanning of mijn hond May-Lee inmiddels al eens bevallen zou zijn en of alles wel goed gegaan is.

May-Lee is inderdaad weer een trotse moeder geworden op 22 oktober, op die dag is mijn wederhelft ook nog eens 41 geworden dus er was dubbelop feest!
Net als vorig jaar zijn er weer 8 pups geboren! En net als vorig jaar weer 4 driekleur en 4 blenheimpjes :-).

Hoe ze het voor elkaar gekregen heeft weet ik niet, maar fantastisch toch dat alles zo mooi verdeeld is?
En wat het nog weer leuker maakt is dat ze zowel in de blenheim en driekleur het geslacht ook nog eens keurig verdeeld heeft.

Ik had al flink zitten duimen tijdens de zwangerschap dat er in ieder geval een mooi teefje voor ons tussen zou zitten en nu had ik zelfs keuze tussen 4 teefjes!
Met het tweede teefje dat geboren werd had ik gelijk een gevoel van dit is haar! Wel raar want ik had haar nog niet eens goed bekeken hoe ze er uit zag.
Natuurlijk zag ik gelijk dat het een blenheim was terwijl ik vaak heb gezegd dat ik driekleur cavaliertjes mooier vond. Maar hier had ik gewoon een niet te beschrijven gevoel bij (zou het bijna paranormaal willen gaan noemen) en schoot ook zonder er bij na te denken de naam Lolita door mijn hoofd en zei het daarna ook hard op. Bij de teefjes die daarna geboren werden had ik dat niet, ook al zijn het ook ontzettend mooie hondjes!

Gelukkig kon Anja zich er wel in vinden dat ik voor dit teefje wilde gaan want ook deze zullen wij net als we May-Lee hebben onder fokkers voorwaarden houden.

Inmiddels zijn de puppen alweer ruim 3 weken oud en het gaat zeer goed met ze :-D.

Ze hebben allemaal hun oogjes open en kunnen al een beetje zitten en proberen al mooi rond te gaan stappen wat nu nog wat zwiebelig gaat en dus ook heel grappig er uit ziet haha.
Hier en daar hoor je al een beetje gegrom, echt leuk om te horen, ik verheug mij er al helemaal op wanneer ze met elkaar gaan spelen en elkaar dan grommend gaan uitdagen!

Als je uitgebreidere dek, dracht, bevalling , weekfoto’s en socialisatie verslagen wilt zien/lezen dan kan je dat op de website van Anjaterecht 🙂 .

Lekker wijffie is die Lolita he? 😀 (Kimbola’s Magic Dolce Vita is haar stamboom naam :-))