Vakantie……
1 week al weer om van de drie weken vakantie die Eric ook vrij heeft.
Voor mij en de meiden eigenlijk al twee weken, ik doe gezellig met de schoolvakantie mee 🙂 (oke moet ergens nog wel een dagje werken wanneer de meiden nog vrij zijn en Eric weer werkt).
Geen vakantiebestemming gepland, we kozen er voor om onze bank en eet stoelen te vervangen, waar we overigens heel erg tevreden over zijn!
Wel had ik wat spaarcentjes op de spaarrekening gehouden want we wilden natuurlijk geen vakantie vieren waar in we 3 complete weken niks zouden doen.
De eerste week hebben we niet zo veel bijzonders gedaan, Eric heeft lekker in de tuin wat aangerommeld en halverwege de week de party tent omgebouwd tot een slaap tent voor de meiden en May-Lee heeft er heerlijk bij in liggen slapen.
Gisteren hebben we die tent weer moeten afbreken, want na een flinke hoosbui was alles drijfnat geworden.
Het weer ziet er de komende tijd ook niet erg zomerachtig uit en zo zaten we gisteravond met z’n vieren na te denken wat we voor leuks zouden kunnen plannen.
Last minute bus reisje naar Spanje of zo zat er in ieder geval niet in, de prijzen zijn nog enorm (ik heb ook al een paar jaar het idee dat last minute niet meer de last minute van vroeger was, niks geen koopjes!!!)
Een huisje nog even te boeken zat er ook al niet in, of de datum die wij nog kunnen was niet meer beschikbaar of de prijs was schrikbarend hoog.
Atraktie parken zoals Hellendoorn, Ponypark hebben de meiden niet zoveel trek in en Walibi waren ze al geweest met schoolreis en Loraine gaat daar 18 augustus ook weer naartoe met buurt reisje.
Elke dag een braderie bezoeken zijn we geen van allen echt fan van, al heb ik die vorige week wel in onze eigen woonplaats bezocht met de meiden.
Even opperden we een dagje shoppen, overal zijn wel uitverkopen van zomer artikelen enzovoorts.
Konden we het geld in plaats van een entree in een park daar in pompen haha, vonden we nog niet zo’n slecht idee.
Maar goed, we hadden nog niet echt het gevoel van ja dat is het helemaal!
Toen kwam het onderwerp Phantasialand op tafel, we hadden natuurlijk wel regelmatig reclame voorbij zien flitsen en ik moet zeggen dat ik daar best wel een gevoel bij kreeg van ochhh dat lijkt me nou een leuk park!
Eric en de meiden waren ook wel enthousiast toen we het er over hadden en zo zocht ik naar de website en we werden steeds enthousiaster.
Och ze hebben er ook mooie hotels erbij in verschillende thema’s….. mmmm even kijken hoor!
Nu hebben wij altijd wel een zwak voor Afrikaanse thema’s gehad, we hebben zelf bijvoorbeeld al jaren afrikaanse beeldjes en maskers in de woonkamer en de houten meubelen koloniaal.
Er is dus een hotel Matamba in Phantasia land.
Je raad het vast al, we hebben een overnachting geboekt in het hotel ( na eerst recencies gelezen te hebben, foto’s en filmpjes bekeken te hebben ).
Wij gaan dus a.s donderdag richting Bruhl, waar we om 15.30 kunnen inchecken in het hotel waar we ’s avonds tussen 18.00 en 22.00 kunnen genieten van een afrikaans dinerbuffet en nog kunnen genieten in de tuin van het hotel of wat dan ook.
De bedden zien er goed uit, dus we verwachten een goeie nachtrust te krijgen zodat we de volgende ochtend om 9 uur fris en wel in het park zelf ons kunnen gaan vermaken tot 18.00 uur.
Zitten wat atracties tussen die mij heel gewaagd en eng lijken maar toch wil proberen :-), gelukkig is de oudste ook een durfal net als ik en Eric en Kyara zijn meer van de rustigere activiteiten dus die zullen zich ook wel vermaken.
Als het park gesloten is zullen we weer terug rijden naar huis.
We hebben er zin in!!!!!
Geen zorgen over onze hond maken hoor, ze gaat logeren bij het beste logeerplekje waar ze maar kan logeren, dat is lekker bij mijn tante thuis waar ze over een paar weken voor 2 maanden zal zijn.
Onze overige huis en tuin dieren worden goed verzorgt achter gelaten, die redden zich prima een nachtje zonder ons :-).
Eenmaal na de echo lekker groeien :-)
Afgelopen vrijdag is Anja met de weegschaal en meetlint bij ons thuis geweest.
Ik ben zelf dit weekeind weggeweest dus vandaar dat ik mijn blog nu pas update.
Ondanks dat May-Lee vorige week ontzettend slecht at was ze toch gegroeid!
16 juli woog ze nog 9765 gram en Lies omvang 43 cm buik omvang 44 cm.
Afgelopen vrijdag 23 juli woog ze 10700 gram en Lies omvang 45 cm en buik omvang 48 cm.
Zoals je ziet: De echo is geweest en nu wordt het inene heel erg snel zichtbaar!!!!
Kwa omvang zie je de centimeters de breedte in schieten :-).
Ondertussen zijn we weer met allerlei voeding bezig uit te proberen wat May-Lee wel wil eten.
We hebben nu zakjes pedigree en bakjes Cesar om te proberen.
We mengen er wat brok bij door.
Dit gaat in ieder geval al een stuk beter dan vorige week. Ze eet nog wel met mondjesmaat, dus we geven haar nu gewoon vaker verdeeld over de dag wat eten, zodat ze kwa hoeveelheid beter komt te zitten.
Haar dagelijkse rondjes uit wil ze nog steeds met plezier, ik begin nu wel te merken dat ze wat slomer wordt.
Al met al mogen we tevreden en trots op haar zijn, haar eetgedrag is gewoon een punt wat we goed in de gaten houden en wat meer werk mee hebben, maar dat hebben we wel over voor haar 🙂 .
sjah ze wilde net dat ik mooi ging staan, maar ja ik doe lekker dwars en ga gewoon liggen !
Ik mag dan wel zwanger zijn, maar moet dat nou echt, bij elke blog een foto???
Nu durf ik me pas echt te verheugen!!!
Het is een feit, May-Lee is officieel drachtig 🙂 .
Het zou mij echt verbaast hebben als het niet zo was hoor, May-Lee is gewoon nu al een week niet lekker.
Onze wandelende vuilnisbak ( ja zo noem ik haar wel eens, want ze vreet normaal echt van alles wat je haar voor zet of probeert wat ze niet mag anders wel te krijgen ) kijkt momenteel naar voedsel alsof het vergif is.
Gisterochtend waren we dan eindelijk bij de dierenarts, mijn tante had ons opgepikt rond 10 uur en zo zaten we dan even later (Mijn tante, de meiden die het absoluut niet wilden missen en ik) te wachten in de wachtruimte.
Pffft wachten duurt wel lang als je kriebels hebt hoor haha.
We werden op een gegeven moment geroepen en May-Lee liep al vrolijk kwispelend naar het kamertje toe waar we moesten zijn.
Er werd eerst even gevraagd hoelang ze drachtig was en of het haar eerste zwangerschap was.
Daarna mocht May-Lee boven op de tafel gezet worden en werd haar behaarde buikje lekker glad geschoren.
(Kan ze straks lekker in de zon gaan liggen en daar bruin worden haha :-P)
Vervolgens werd er een flinke laag gel op een echo apparaatje gesmeerd en werd die tegen haar buikje aangehouden om vervolgens te gaan kijken naar vruchtjes.
Na goed heen en weer gegaan te zijn met het apparaatje en de gel beter verdeeld was over haar buikje verscheen het eerste vruchtje al.
Het echo apparaatje is helaas niet zo’n luxe ding die wij gewend zijn met zwangerschappen, het is dus dan vooral opletten op een zwart rond iets met daar in weer wit of zo. ( Heeft geloof ik iets te maken met vruchtwater of zo ).
Het was ook niet zo dat je dan op 1 plek allemaal vruchtjes bij elkaar zag zitten ( wat ik eigenlijk altijd gedacht had te zullen zien ) maar door dat apparaatje wat op andere plekken te schuiven weer een vruchtje tegen te komen.
Maar goed, zo’n echo is meer bedoeld om gewoon te weten dat er wat in zit dan om uitgebreid van alles in geheel te kunnen zien.
We hebben in ieder geval 3 vruchtjes ff snel geteld, wat natuurlijk niet zegt dat het er 3 zijn, kan ook heus 4 zijn of zo.
We weten nu in ieder geval zeker dat ze zwanger is en dat haar niet lekker voelen daar bij hoort.
Omdat ik mij toch wel zorgen over haar eetgedrag maak heeft mijn tante nog een tube nutri-plus gel aangeschaft.
Het is een energierijke pasta vol met mineralen en vitaminen waar je tussendoor wat van kan geven zodat ze toch wat voedingsstoffen binnen krijgt en het kan zelfs eetlust opwekkend werken.
Uiteindelijk heeft May-Lee gister toch ook nog smakelijk gekookte kipfilet naar binnen gekregen en wat brokken.
Vandaag is het weer niks, wat eten betreft, dus maar weer wat pasta gegeven en straks maar even weer kipfilet gaan koken of zo.
Het belangrijkste is dat ze in ieder geval drinkt. En gelukkig laat ze dat niet staan.
Nu zal het allemaal snel gaan wat de dracht betreft, rond deze tijd gaan ze vaak ineens heel snel groeien en zie je straks dus gewoon overduidelijk een dikke buik.
Met een beetje geluk zal ik bijvoorbeeld ook over een weekje of 2 wanneer ik met mijn hand zou gaan voelen beweging constateren.
Kan gewoon bijna niet wachten om zoiets moois te kunnen gaan voelen!
Leuk allemaal voor ons, maar May-Lee zal vast wel moeilijke momenten krijgen, dat het allemaal zo in de weg hangt en zwaar is en tegen haar ingewanden drukt enz.
Nog 4 weekjes te gaan, we zijn gewoon op/over de helft!!!! 🙂
Samen tutten…. :-)
May-Lee is nu 30 dagen drachtig, we krijgen steeds sterker gevoel dat het ook echt zo is.
Ze wil sinds 3 dagen geen hap vlees meer eten en brood trekt ze haar neus voor op, zelfs voor de heerlijke plakjes kaas die ze er op krijgt!
Brokjes dat gaat nog, al is het met ontzettend lange tanden.
Dan maar wat vaker brok, en ’s avonds giet ik daar een beetje warm water overheen in de hoop dat ze het wat aantrekkelijker vind en voor mij het teken dat als ze haar bakje leeg heeft dat ze ook wat vocht binnen heeft.
Vanavond gaan we een soepje eten met lekkere groenten erdoor, ik denk dat ik ook wat ga proberen of May-Lee dat wil eten. Alle beetjes helpen, en ik ga er van uit dat haar normale eetlust over een paar dagen wel weer terug komt.
Ze blijft ondanks dat de temperatuur weer wat aangenamer is ontzettend loom en ligt dan ook het liefst de hele dag.
Gelukkig gaat ze nog met plezier mee een blokkie om, en ze vind het heerlijk om lekker vertroeteld te worden.
Wat je ook doet, het maakt allemaal niet uit, alle aandacht is prima!
Zo dacht de oudste zonet om lekker te gaan tutten, allebei een haar bandje in, roze natuurlijk want dat is hip!
Afgelopen vrijdag ben ik nog even bij mijn tante geweest om May-Lee te laten wegen en meten.
Kwa gewicht is ze niet echt gegroeit maar in de omvang bij haar lies is ze een centimeter breder geworden.
(en 3 cm breder dan voor het dekken).
A.s dinsdag hebben we een afspraak voor een echo bij de dierenpraktijk.
Spannend en ben zeer benieuwd!
Dankzij Derek Ogilvie bij rondvaart WK voetbal elftal.
Een aantal weken geleden belde mijn zusje…
“Hey Ivon, het leek jou toch ook wel eens leuk om een show van Derek Ogilvie bij te wonen in de theaterfabriek in Amsterdam?”
Derek Ogilvie kennen we als : de baby fluisteraar , Ghost wisperer en we zagen hem wel eens in het zesde zintuig.
Nu ben ik er zelf van overtuigd dat er meer tussen hemel en aarde is en heb zo mijn eigen ervaringen vanaf klein af aan al schrijf ik daar niet over omdat ik mij voor kan stellen dat het ongeloofwaardig kan over komen. (Kan mij voorstellen dat als je er zelf nooit wat mee te maken hebt gehad dat je dat niet geloofd 😉 )
Maar goed, mijn zusje belde dus op of ik zin had om met haar een avondje naar een show van Derek te gaan en dat had ik natuurlijk wel!
Het werd een gepuzzel wanneer wij zouden gaan want er waren ook al wat shows vol en mijn zusje moest rekening houden met bepaalde dingen.
En dus uiteindelijk werd de datum 13 juli, dat was gisteren dus.
Toen we boekten wisten we het dus nog niet maar een paar dagen geleden wisten we dus wel, de huldiging van het WK voetbalteam zou ook plaats vinden in Amsterdam en op 13 juli!
Gelijk toen we dat hoorden dachten we KUT!!!! Nu wordt het natuurlijk hardstikke vol in Amsterdam enz enz!
We wilden in de eerste instantie met de auto tegen 16.00 uur vertrekken, maar dat zagen we natuurlijk niet meer zitten met die WK drukte erbij.
We zouden wel op tijd met de trein gaan om te zorgen dat we nog een beetje normaal konden zitten.
Dan maar een gezellig dagje Amsterdam er van maken en Derek er achter aan plakken.
Moet zeggen dat ik de avond ervoor ontzettend nerveus was, ik zag het al helemaal voor mij dat Amsterdam zo vol zou zijn dat we de laatste trein naar huis toe niet eens zouden redden en och jee dan zit je daar !!!!
Ik ben wat dat betreft met zulke dingen een ontzettend onzeker iemand en kan mij dus vaak zorgen maken om dingen wat eigenlijk niet hoeft.
Het hoefde ook niet!!!!
Gisteren was echt een topdag!
We reisden met de bus naar het station, we reisden met de trein ruim 2 uur naar Amsterdam Centraal, zonder overdreven drukke coupé en geen vertragingen.
We zijn niet plat gelopen in Amsterdam, we hebben heerlijk genoten van het mooie weer, van alle Oranje supporters die we zagen.
We hebben zelfs een hele poos ontzettend genoten op een terras door mensen te gaan bekijken.
We hebben zelfs nog de grachten opgezocht tijdens de rondvaart van het WK voetbal team.
Geweldig die sfeer om daar tussen te staan en om dan te denken….goh ik ben er ook bij!!!!
Heb zelf nog een glimpje van het eftal met mijn camera geschoten al is het brakke kwaliteit omdat alles ver weg was en ik de camera op de gok maar in de lucht heb gehouden zover mogelijk boven alles uit.
(En dus de foto later heb gekropt 😉 )
We zijn niet naar het museumplein gelopen, daar was het helemaal druk en wij wilden zelf nog rustig ergens eten en dan met de tram naar de theaterfabriek.
We hebben dus ook heerlijk ergens rustig kunnen eten en daarna de tram kunnen pakken en waren dus ruim op tijd aanwezig!
We hadden een mooie zitplaats, redelijk vooraan maar niet te dicht bij het podium en zaten precies in het midden van de rij.
We hebben genoten van Derek zijn show en gezien hoe hij mensen in ontroering bracht met details die alleen bij die mensen klopten.
De tijd vloog dan ook voorbij.
De show was nog net op tijd afgelopen, we hebben de laatste tram en trein kunnen halen en waren om half 2 weer in onze eigen woonplaats waar bijna geen teken van leven te zien was, wel raar als je net uit een drukke bruisende stad vandaan komt.
Ik ben er alleen nog niet over uit wat ik leuker vond, het leuke dagje in de stad en al dat Oranje gedoe mee gemaakt te hebben of Derek Ogilvie zijn show.
Mooie herinneringen dus :-).
Verkoeling in de hitte
Gisteren ben ik even met May-Lee weer naar mijn tante geweest om haar te wegen.
Gelukkig dit keer niet zo schrikbarend en was ze amper gegroeit.
Wel lijkt het erop dat haar tepels zich al een beetje beginnen op te zwellen en iets rozer worden.
Zo nu en dan kijk ik naar May-Lee en denk ik, hmmm wordt ze nu wel ronder of niet? Maar goed, ik houd er nog steeds rekening mee dat ik haar wel zwanger wil kijken he, en dat ik dus misschien dan wel waanbeelden heb haha.
May-Lee heeft last van de warmte ( net als iedereen momenteel ) en zoekt dus de koelste plaatjes op om op te gaan liggen.
En dus is ze bijna niet van onze nieuwe leren bank af te krijgen waar ik niet zo heel erg blij mee ben.
We hebben vanmorgen een koelbedje voor haar buiten gemaakt.
Mijn man heeft vorige jaar eens wat opblaasbare transport zakken mee gekregen van het werk.
Die dingen blaast men normaal dus op en worden tussen pallets geplaatst zodat goederen niet om vallen of beschadigt raken tijdens een rit.
Eric heeft vanmorgen eentje in de tuin neergelegd en met een laag water gevuld, dekentje erover en tadaaa een eigen gemaakt koelbed voor de hond.
En lekker dat May-Lee dat vind om op te liggen!!!!!
maar niet alleen May-Lee vind het lekker liggen, Kyara vind het ook lekker 😉
Update May-Lee 18 dagen na de eerste dekking
Het is heel moeilijk een update te schrijven nog rondom May-Lee haar dracht. (Althans ik hoop dat ze drachtig is 🙂 )
Natuurlijk let ik er op of ze zich anders gaat gedragen en of er lichamelijk veranderingen zijn, maar alles is zo pril en ik heb zelf geen vergelijkingsmateriaal om te zeggen van hey die is duidelijk drachtig!
De kans dat ze niet drachtig zou zijn is er natuurlijk ook altijd nog, mijn tante heeft dat namelijk bij May-Lee haar moeder mee gemaakt.
Die gedroeg zich behoorlijk zwanger maar uiteindelijk bleek er bij de echo helemaal niks te zitten.
Bij een hond nestelen de vruchtjes zich bijvoorbeeld pas tijdens de derde week zich in de baarmoeder, dus je moet je kunnen voorstellen dat ook al worden er eitjes bevrucht tijdens het dekken dat er dus ongemerkt ook bevruchte eitjes kunnen afsterven zonder dat je dat door hebt.
May-Lee was de eerste week na de dekking ontzettend moe, ik had op een gegeven moment het gevoel dat ze alleen maar lag te slapen buiten haar rondjes wandelen.
Maar ik was in die eerste week ook nog alle dagen aan het werk en van huis tussen 9 en 16 uur dus ja wie zegt dat ze in die tijd ook zo lag te slapen? 😉
Maandag 28 juni was ze ’s morgens even niet fit, ze liet haar ontbijt staan…iets wat ze normaal gesproken niet zou doen.
Ze krijgt dan altijd een schijf energique en die heeft ze normaal in mum van tijd op.
Hmmm denk je dan, ochtend misselijkheid? Maar ook hmmmm het is ook zulk benauwd warm weer!
Ik kan er alle kanten mee op, net als vaak slapen… ik kan dat ook gemakkelijk een paar keer op een dag als het van dat vieze warme weer is, daar wordt je toch ook sloom van?
Maar de rest van de week was haar eetlust trouwens weer zoals altijd en bleef er geen kruimel in haar voerbak over.
In de tweede week hadden we allen wel zoiets van, jeuj ze is voller geworden en we geven haar gewoon de porties eten die we altijd voeren en ze krijgt eigenlijk niet meer extra’s kwa lekkere dingetjes.
Wel ben ik op aanraden van mijn tante haar tussen de middag wanneer ze een half plakje brood krijgt kaas erbij gaan geven om te zorgen dat haar calcium goed op pijl blijft.
Maar dit zou weinig extra’s moeten toevoegen aan haar gewicht.
Twee weken na haar eerste dekking ben ik dan ook naar mijn tante gegaan, die heeft een weegschaal staan en op die weegschaal had mijn tante haar ook gewogen voor de dekking.
Ze woog voor de dekking 9 kilo, een mooi gewicht trouwens 🙂 .
Maar goed twee weken na de dekking hebben we haar er weer op gezet en ik moet zeggen dat ik best wel schrok want May-Lee woog toen 9,7 kilo!
700 gram gegroeid, dat is super veel en je moet je bedenken dat zou ze zwanger zijn dat ze normaal gesproken niets of nauwelijks dan gegroeid zou zijn of in sommige gevallen zelfs een beetje afgevallen.
Tenminste dat zagen we in verslagen die mijn tante had bijgehouden van de zwangerschappen van May-Lee haar moeder en haar half zusje.(Beiden 3 zwangerschappen dus 6 zwangerschaps verslagen aan vergelijkingsmateriaal )
Zwangere vrouwen kunnen soms ook ongelovelijk groeien doordat ze vocht gaan vast houden, wie zegt dat het bij een hond niet zo zou kunnen zijn? 😉
Wij weten het niet, maar goed de weegschaal liegt niet… we gokken het er maar op dat het zwangerschap is en als ze niet zwanger is dan heeft ze vast stiekum ’s nachts de koelkast leeg zitten vreten haha.
Over 3 dagen ga ik weer naar mijn tante om eens even te kijken wat de weegschaal aangeeft 3 weken na de dekking.
En dan zal het daarna ook niet zo lang meer duren dat mijn tante een afspraak voor een echo gaat maken bij de dierenarts.
Zo als je dus leest kan ik dus geen duidelijke veranderingen vertellen waar je uit kan halen dat ze zwanger is, tenminste ik vind ze allemaal even vaag haha.
May-Lee zit wel mooier in haar vacht, het glanst mooi en is minder pluizig dan het de laatste tijd was.
Maar ja haha je moet natuurlijk wel begrijpen dat ik haar wel zwanger wil kijken :-P.
We zullen geduld moeten hebben ( En dat is niet altijd mijn sterkste punt )
Heb in ieder geval net nog een leuk fotootje van May-Lee in de tuin gemaakt. 🙂
Kleine meisjes worden groot….
13 jaar geleden droeg ik haar nog bij mij in de buik, had nog geen flauw idee of het een hij of een zij was….wilden we ook lekker verrassing voor ons zelf houden.
Eenmaal geboren kreeg ze de naam Loraine, een naam die we nog steeds ontzettend mooi vinden en wat een gigantisch mooi meisje!
Heel ontroert waren we, wat een wondertje en wat had ik een brok in mijn keel en stroomden de tranen van geluk over mijn wangen toen Eric mijn ouders belde om ze trots te vertellen dat ze een kleindochter erbij hadden.
Tuurlijk belde hij mijn schoonouders ook, maar toch raakte het me meer toen hij mijn ouders aan de telefoon had, want ik was natuurlijk ooit ook een baby die mijn moeder op de aardkloot zette.
Vanavond had ik weer een brok in mijn keel, van ontroering, trotsheid want deze meid die bijna 13 is had haar afscheids musical van de basisschool.
Zonder moeite wist ze haar tekst en rol te spelen en geheel verbaast en verrast was ik toen ze samen met 3 vriendinnen tussendoor een nummer van Jason Mraz “I am Yours” gingen zingen.
En na de diploma uitreiking nog met z’n vieren een nummer van Laura Jansen “Use somebody” als toegift zongen.
Loraine is het laatste jaar zo ontzettend gegroeid, bedoel ik niet zozeer haar lengte en uiterlijk…. want daar is ze ook ontzettend van kind naar een volwassener persoon veranderd.
Ik doel meer op haar verlegenheid, zelfvertrouwen en spontaniteit.
Een jaar geleden stond ze met musicals altijd zover mogelijk achteraan en was ze nog niet zo spraakzaam.
In dit laatste schooljaar heb ik haar zien groeien en bloeien en vanavond zag ik het weer overduidelijk!
Wie had dit nu 13 jaar geleden kunnen bedenken toen dit nog veilig en warm in mijn buik zat :-).
Honnepon 